#BTS_IMAGINE_QRF #Елететші отбасылы бикеш үйіндегі түсініксіз жаратылысты бар жан тәнімен ұнатып қалса. — Дәл осындай қайғылы жағдайдың сіздің отбасыңызда орын алып жатқаны өте өкінішті. Рэйчерлер отбасының атынан сізге қайғыра көңіл айтамыз. — Жылы лебіңізге айтар алғысым шексіз. Бұл өмірде ештеңе де мәңгі емес. Бәріміз өлу үшін дүниеге келгеніміз. Өмір болған соң адамдар келеді, кетеді. Біздің қолымыздан тек оларды сағыну, жылау, еске алу, ақтық сапарға шығарып салу ғана келеді. Тағдыр болған соң мойын ұсынамыз. Амал нешік. — Иә, дұрыс айтасыз. Бір күні біздің де ажалымыз келіп, біз де өлім құшамыз. Жә, жақсы. Әкеңіздің арты тағы да қайырлы болсын. Мен жылжыйын. Амандықта жүздескенше. — Сау болыңыз, - Кэйнер жылы жымиып, Энды ертіп, бейіт басынан шығып кетті. — Мына киім мен баскиім өзіңе құйып құйғандай. Жарасып-ақ тұр. — Үлкен рақмет! - Энн сәл жымиып, бірден түрін жинап алды. — Біз енді әкемнің вилласында тұратын боламыз. Үйдегі дүниенің барлығы ендігі сатылып кеткен болар. Енді сол жақтағы жаңа заттарды пайдаланамыз. Сені енді ресми түрде "Чхве ханым" деп атайды. Өзіңді байсалды ханымдарша ұста. Бастысы мені тыңда. Артық қимыл — ауыр түн. Энн ешқандай сөз айтпай барлығын мұқият тыңдап отырды. #Елестетші, ат арба межелі орынға жетіп, олар үй ішіне енді. Кіргендері сол еді, бас қызметші Хэна мен Луита оларды күтіп алды. Амандасып өздерін таныстыра түсті. — Сіздерге арнап барлық жабдықтарды орнаттық. Шаршаған боларсыздар. Бөлмелеріңізге барып тынығып алыңыздар, - Хэна. — Мен қуана-қуана демалар едім. Бірақ жасайтын біраз шаруаларым болып тұр. Әкемнің мүлкін бір жаққа ыңғайластыру керек. Энн, сен бөлмемізге бара бер, мен кешірек келемін, өзіңе қарайла, - Энның маңдайынан сүйіп, күртешесін алып шығып кетті. Ал Энн болса үйді аралауға кірісті. #Елестетші, кешкі уақыт. Сағат тілі 23:19. Кэйнер барлық жұмыстарын аяқтап, үйге оралды. Бірден жатын бөлмеге қарай тартты. Кіре сала Эннге шап берді. Оның шашынан тартып: — Мен саған басынан-ақ ескерттім ғой. Бір қателік және жаза. Неге? Неге үнемі осындайсың? Жай ғана мойын ұсынуға, жай ғана мені тыңдауға болмайды ма? Неге бірден үйге келе салып, айғай-шу шығарғансың? — Ұнамайды! Маған сенімен бірге өмір сүрген ұнамайды! Маған бостандық керек, түсінесің бе?! Бостандық! — "Ұнамайды"? Жоқ, сен олай деме! Керісінше жаныма майдай жағады де. Саған бостандық емес, таяқ қажет. Таяқ! Эннды төсекке қарай итеріп жіберді. Өзі үстінен төніп тұрды. — Саған тағы қайталаймын. Менің сұрайтыным тек бір нәрсе ақылды әйел бол. — Қаламаймын. — Онда қинала түс. Эннды күштеп шешіндіре бастады. Қолын байлап қойып, лас тірлігін қолға алды. — Ахх... мен, тоқта-тоқта. Шыда. Міне-міне. Аяқтауға жақынмын. Мықтырақ бол, Энн! Сыртқа ағызды. #POV_ENN Мен өлелгенше дәл осы қалыпта өмір сүрем бе? Хы, бұл тым қызық. Мен күндіз ақылды, күйеуі не айтса соны екетпейтін әйел болып, ал түнде тек лаззәт үшін қажетті қа*шық болуым керек пе? Эх, Кэйнер. Кейде сенің ақылыңа таңданамын. Қиын адамсың! Өте! Сені иттің етінен де жек көрінемін! Қарғыс атсын! Сілімтік! #POV_THE_END — Мұндай ойларды ойлағаннан ешнәрсе де өнбейді. Одан да тұрып дәрімді қабылдайын, - төсектен тұрып, дәлізге қарай бет алды. Дәрінің орнында жоқ екенін байқады. — Мүмкін, қызметшілер білер. — Не? Луита? Түн жарымында бұл мұнда не істеп жүр? Қызметшінің артынан аңди түсті. Ол жертөлеге қарай беттеп бара жатты. — Жертөле? Ол жақта несі бар? Кенет есіне Кэйнердің "ақылды әйел бол" деген сөзі есіне түсіп кетті. Ол бір миығымен жымиып: — Оның бұл ережелеріне с*ктім де қол қойдым. Миымды п*рмесін. Өз қалауымды жасаймын. Луита түпкі бөлмеге келді де, есігін ашты: — Ренжіме, саған тамақ әкеле алмадым. Тығып алып келуге қорықтым. Алдындағы жағдайдың болғанын қаламаймын. Бойымды үрей білейді. — Ол кіммен сөйлесіп отыр? Кімге тамақ бермекші? — Сенің қарның аш қой? О, міне қалтамда... — Луита...? — Не?! Ханым сізге көруге болмайды! – Бала?! — Ханым, өтінемін, көрген дүниеңіздің барлығын ұмытып, үйге қайтыңыз. Мұнда сізге келуге тиым салынған. — "Үйге қайт"?! Қалай?! Мында кішкентай бала жатыр. Мен сонда жай ғана мән бермей, кетуім қажет пе? Неге оны мына қапаста ұстап отырсыңдар?! — Ханым, өтініш. Артық сұрақ қоймаңызшы. #Еоестетші, тор ішінде отырған кішкентай баламен Энның көзқарасы түйісе түсті. Оның бұйра шаштары, сары түсті көзі, адамның қызығушылығын бірден өзіне арттыра түседі. Ол расында әдемі кескін келбетке ие еді. #Елестетші, кенет тор ішінде отырған бала Луитаға шап берді. Оның мойнынан тістеп алуға ұмтылды. Бірақ Энн шапшандығының арқасында оны кері қарай тартып үлгерді. Есесіне өз аяғын балаға жемтік етті. — Аяғыыыыым! - Эн ауырсынудан шыңғырып жіберді. Луита бірден көмек шақыруға кетті. #POV — Ол менің аяғымды өзіне қорек етті ме? Менің қанымды сүйсіне ішіп алды. Демек, бұл ешқандай да адам, не болмаса бала емес қой. Ол құбыжық! #POV_THE_END — Мені кешір, мен шыдай алмадым, - тор ішіндегі белгісіз тіршілік иесі тіл қатты. "Кешір" деген сөзді естіп Энн, есінен танды. — Чхве ханым, аяғыңыздағы жарақат аса ауыр емес. Жазылып кетеді, бірақ шырам қалатын болады. Сіз өте көп қан жоғалтқансыз. — Жә, жараны емдеп болсаңыз, артық сөздің қажеті жоқ. Бастысы күтім көрсетілетін болады. Қане, енді барлығың бөлмені босатыңдар. Энннен басқаларың! Барлығы бөлме ішінен шығып кетті. Ащы соққы. — Мен саған "ақылды әйел бол" дедім ғой. Саған тағы да тыңдау қиын болды ма? Мені тыңдамағанның әсері бұның барлығы. Егер артық нәрсе жасамағаныңда, аяқ сап-сау күйде болар еді. Артық тыртықсыз! Эннді қайтадан төсекке лақтырып, қолдарын астыға қарай жіберді. — Өтінемін, тек қазір емес. Тоқтатшы... #елдес